de benzinepomp aan het fjord baadt in het kunstlicht.
blauwgrijze schemer kondigt de moeilijk op gang komende dageraad aan.
ondanks driekwart vulling tank ik de 4WD ook deze ochtend af.
in deze contreien weet je maar nooit.

als ik afreken zegt de pompbediende dat er een nieuw stormfront aan komt. joh, na een nachtje zware sneeuwval, nòg meer?
de opmerking nestelt zich wel, als de enige hoofdweg wordt afgesloten zitten we goed vast.

langs het fjord gaat het richting pas.
onder het dikke wolkendek is het kraakhelder, so far so good.
maar de weergoden beramen een overval, die zorgvuldig getimed gaat plaatsvinden.

halverwege de pas gaat het ineens licht sneeuwen, waaien.
nog geen vijf minuten later doet de slogan van vier seizoenen per dag er een schepje bovenop, inmiddels stormt het, zitten we in een whiteout.

stapvoets rijden we verder, enkel de af en toe zichtbare gele wegmarkers en GPS bevestigen de aanwezigheid van een weg.
drie achterlichten doemen op.
de pickup staat stil, maakt geen aanstalte voor wat dan ook.

achter me staat inmiddels ook iemand stil.
de auto maar uit, even overleggen met deze local die waarschijnlijk dit sneeuwvarken vaker heeft gewassen. wat ik al weet wordt bevestigd, we moeten er langs anders sneeuwen we in. daad bij woord voegend rijdt de achterligger me voorbij terwijl ik het blizzard-ijs uit mijn linker oor peuter.

als ik snel achter de witte (…) achterligger aan rijd blijkt direct na de pickup rechts een vrachtwagen half van het talud te zijn gegleden. na de vrachtwagen staan nog twee SUV’s, waarschijnlijk verrast door dezelfde whiteout, op het punt hun nose dive richting greppel te voltooien.
veel tijd om er bij stil te staan heb ik niet, de visuele aansluiting met deze ik-zie-nog-net-zijn-achterlichten-coureur en waar-is-de-weg eist alle aandacht op.

na vele gespannen- en eindeloze kilometers ontsnappen we uiteindelijk aan de barre weergreep.
als ik de auto na de bergpas op het plateau stop en de omgeving buiten opneem is in de wijde omgeving geen koplamp te bekennen.
dat verkeer zit dus nog steeds vast.
nu maar hopen dat deze weg inmiddels niet is afgesloten…

10 uur later, veilig en wel, lees ik op mijn bestemming dat zelfs de locale reddingsdiensten waren verrast over de omvang en hevigheid van dit weergoden complot.
pffft en inderdaad… unforgettable packages.

[ iceland ] © remmert bolderman hdri

Close Menu