DIRECTIONS

© remmert bolderman hdri

de smalle vliegstrip ligt op 3500 meter hoogte tussen de bergketens ingeklemd.
met maar één in- en uitvliegrichting en een behoorlijke slope is goed vliegerschap geen overbodige luxe.
op de remmen -gereed voor de jumpstart- wordt het gas open gegooid en neemt het gebrul van beide motoren oorverdovend toe. de DHC-6 twin otter staat te schudden, ongeduldig wachtend op het luchtruim.

als ik me -tijdens takeoff- in de krakende en trillende kist omdraai zie ik twee angstige en vertwijfelde meisjes zitten.
ondertussen (inmiddels airborne) schieten links en rechts de steile granieten wanden van het gebergte gevaarlijk dicht voorbij.

met regelmaat crashen hier vliegtuigen, hopelijk helpt het geprevel in de gele buddha sjaaltjes.

ook mijn sherpa heeft het koud. direct stem ik in met zijn drink-beweging voorstel.
na 20 meter slaan we af en lopen we een tegen-de-berg-aangeplakt bouwsel in. binnen is het behaaglijk, een houtkachel doet z’n best ketelwater te verwarmen.
een bakkie yakmelk met thee? graag, als het maar warm is.

als ik langzaam opwarm neem ik het eenvoudige keukentje op. zo’n beetje alles is scheef. zelfs de ketel staat scheef op oventje, maar haar zwarte waterlijn lijkt vreemd genoeg waterpas.
pas als ik de gezette nepalese kokkin een tijdje heb gadegeslagen wordt het duidelijk. linksom of rechtsom, de ketel met tuit wordt iedere maal exact in dezelfde richting geplaatst.
richting dal en afgrond dus.
logisch, daar moet het water ook naar toe als de hele zwik gaat schuiven.

nothing to do in kathmandu.
maar wel in deze grote kelder, waar snooker de verveling even doet vergeten.
‘waar kom je vandaan?’
‘holland.’
‘wat kom je hier doen?’
‘jullie fotograferen, een beetje klimmen.’
‘we are business men, dus als je een gids nodig hebt, kunnen we iets regelen.’
uiteraard, ik had niet anders verwacht, de hele stad zit vol ritselaars.

[ himalayas ] © remmert bolderman hdri

Close Menu